W PKP to jest życie

„Człowiek szlachetny nie szafuje obietnicami, lecz czyni więcej, niż przyrzekł”.  (Konfucjusz)

     W ostatnich dniach toczy się spór miedzy kolejarzami a holdingiem Grupa Kapitałowa PKP SA zarządzającą (jeżeli dobrze liczę) dwunastoma przedsiębiorstwami, które zawłaszczyły sobie majątek należący od 1923 roku do Państwa a tym samym do Narodu polskiego.

     Przedsiębiorstwo, które powstało 20 lat przed opublikowaniem przez Marksa słynnego zdania: „Widmo krąży nad Europą – widmo komunizmu”.

Aby było śmieszniej to powstało ono za aprobatą i przy pomocy: cara rosyjskiego, cesarza pruskiego, oraz cesarza austrowęgierskiego. Nie mogło więc być spuścizną po komunizmie.

     Duża część przywilej jaką mieli kolejarze była więc im przyznana przez tych monarchów. Następną część przywilej była przyznana przez powstałe po I wojnie światowej rządy II Rzeczypospolitej. Mimo szalejącego w świecie wielkiego kryzysu w latach 30 –tych, którym była objęta również Polska, nabytych praw im nie zabrano. Również w PRL – u  szanowano te przywileje. 

     Przypomnę tylko naszym pseudo historykom z elit rządzących historię kolei na terenie zaboru rosyjskiego czyli Królestwa Kongresowego.

     W 1840 roku postanowiono rozpocząć budowę Kolei Warszawko – Wiedeńskiej.

Mimo rozbudowanej w Rosji carskiej biurokracji. Mimo nie istniejącej wtedy a znanej nam technizacji, oddano już w 1848 roku  328 km na odcinku Warszawa – Kraków. W ten sposób uzyskano przez Wrocław połączenie z Wiedniem, natomiast przez Gliwice z Dreznem.

     W 1862 roku oddano do użytku połączenie z Warszawy przez Łowicz i Kutno do Aleksandrowa Kujawskiego, leżącego na granicy zaborów rosyjskiego i pruskiego, uzyskując połączenie z Berlinem.

     W tym samym czasie, by zapewnić kolejom kadry uruchomiono w Warszawie Kolejowa Szkołę Techniczną.    

     W 1912 roku car rosyjski, biorąc przykład z cesarzy austrowęgierskiego i pruskiego upaństwowił linie kolejowe istniejące na terenie jego zaboru. 

     Po odzyskaniu niepodległości w 1918 roku w utworzonym Ministerstwie Komunikacji, utworzono Sekcje Kolejowa Polskich Kolei Państwowych,  której zadaniem było przejęcie kolei od zaborców i zinwentaryzowanie majątku.

W 1921 roku powołano Państwową Radę Kolejową, którą kierował Minister Komunikacji a sieć kolejową podzielono na dziewięć okręgów.

Na wniosek Józefa Piłsudskiego ówczesny Prezydent Ignacy Mościcki powołał  przedsiębiorstwo państwowe PKP. 

     W 1945 roku ówczesna Rada Ministrów  przejmuje PKP, uznaje jego dotychczasowy system organizacyjny 

-     Przez 64 lata PKP budowało, rozbudowywało się i przynosiło dochody polskiej grupie kapitałowej

-      Przez  3 lata PKP  przynosiło dochody cesarstwu rosyjskiemu

-      Przez 21 lat PKP budowało, rozbudowywało się i przynosiło dochody II Rzeczypospolitej (sanacyjnej).

-     Przez  45 lat PKP budowało, rozbudowywało, modernizowało się i przynosiło dochody PRL – owi 

     Jak kształtowało się zatrudnienie pracowników PKP w poszczególnych latach swego istnienia:

                                                                            W 1919 roku 118 tys. Pracowników

                                                                                 1938    „    215   „           „

                                                                                  1946    „   342    „           „

                                                                                  1972     „  358    „           „

                                                                                  1990     „   340   „           „

                                                                                 ==========================

                                                                                   2010     „     90   „           „

     W 1982 roku sieć kolejowa wynosiła 24.214 km w tym 7.882 km trakcji elektrycznej.

                            Przewóz pasażerów wynosił 1.041.800 tys. Osób.

                           Przewóz masy towarowej wynosił 404.200 tys. Ton.

     W latach od 1948 – 1990 zarządzało PKP kolejno 4 dyrektorów czyli każdy zarządzał średnio 10 lat.

     W latach od 1990 -  2012 zarządzało holdingiem 9 dyrektorów czyli średnio z każdy z nich „rządził” - 2 lata.

     W chwili obecnej holdingiem zwanym „chmurnie i durnie”  Grupa Kapitałowa PKP SA  zarządza:

>   1 Dyrektor Naczelny

>  21 Dyrektorów Departamentów

>  25 Zastępców dyrektorów departamentów

>   7 Dyrektorów zarządzających

>  66 Naczelników

>  17 kierowników zespołów eksperckich

Dyrektor Naczelny pobiera wynagrodzenie w wysokości 59 tysięcy miesięcznie + premie w wysokości półrocznego wynagrodzenia.

     W skład holdingu wchodzi 16 wyodrębnionych przedsiębiorstw, zarządzających poszczególnymi elementami majątkowymi kolei. 

     Przez 140 lat istnienia PKP, począwszy od grupy kapitałowej a następnie władze państwowe, dbały o swój „układ krwionośny”  na terenie Kraju. Hołubił przy tym pracowników zatrudnionych przy prawidłowym działaniu tego układu. Pracownicy kolei, którym stwarzano w miarę dobre i systematycznie unowocześniane warunki pracy swoją perfekcją i dobrze wykonywana pracą doprowadzili do tego, że PKP, było jednym z lepszych przedsiębiorstw w Europie.

 W okresie międzywojennym mówiono, że zgodnie z punktualnością kolei można ustawiać zegarki. Maszynista na kolei pobierał wynagrodzenie w wysokości jednej trzeciej wysokości poborów Dyrektora Okręgu Kolejowego.

Każdy zatrudniony na kolei otrzymywał: Umundurowanie letnie, zimowe i robocze. Deputat węglowy. Bilety na bezpłatny przejazd kolejowy dla siebie i rodziny. Bezpłatna opiekę medyczną  i sanitarną dla siebie i swej rodziny zakładowej służby zdrowia. Mieszkanie i pomoc w budowie domku jednorodzinnego…………………..

     Bardzo duża część kolejarzy stanowili pracownicy, których Dziadkowie rozpoczynali nie pracę, ale jak to określali ale służbę w PKP. To właśnie Oni  tworzyli w tym przedsiębiorstwie atmosferę. Oni spowodowali, że przedsiębiorstwo selekcjonowało kandydatów do pracy w PKP. 

     Jestem prawie pewien, że powodem likwidacji dużych przedsiębiorstw była likwidacja silnej organizacyjnie Klasy Robotniczej.

     Jestem również przekonany, że aktualnie toczona akcja odebrania kolejarzom i nauczycielom ich nabytych praw jest kontynuacja dwóch  jeszcze pozostałych, silnych organizacji pracowniczych. 

     A Wy jak uważacie ?

Proszę o ocenę w szkolnych stopniach tego materiału !